gönül
.
Cemâlini kendimden; kaşım gözüm sandım ben Muhabbet perde oldu, özümden utandım ben Kanamadım yârime, sözlerden usandım ben Haşir olmuşsa şehvet, mademki yansın gönül . Yargın itibarıyla, şarabımdan içtin sen Heyhat yok olmuşluğun; mekânında hiçtin sen Onca perde ardında; libastan hariçtin sen Meşkinde; aşk kâhyası, mademki kansın gönül . Zevkimi haram eden; sitemi gurur imiş Sarayın malikinde; cehennem sürur imiş Pişman olmuş ademe; ateşten mağrur imiş Uzaktaysa gözlerim; madem dağlansın gönül . Muhteşemliği canda, emanette fermanı İrfanıyla amil bir, kula vermiş meydanı Yoksul mahsuptan çıkmış,yele koymuş ekvanı Aklım hayret içinde, madem inansın gönül.. . Ekvan ::Alemler. Mahluklar. Varlıklar. Oluşlar. . 2011 |