Bu kadar kolay mı?
Bir insan ulan bitirilen.
Neden beni buluyor hep bunlar?
Yetmedi mi çektiklerim,
Kararıp karanlık olduklarım?
Bakışlarım derindendir dostlarım.
İsyan bayrağını çekmişim ben.
Ne beklersin?
Gülüp geçmemi mi?
Ne istersin?
Yapılanlara boyun eğmemi mi?

İçim kan ağlıyor, ben yanıyorum.
Gözlerim doluyor, ben ağlıyorum.
Gel de bir hâlime bak.
Gel de gör yaşadıklarımı.

Ne zindanlar, ne karanlıklar gördüm ben.
Ne haksızlıklar, ne vicdansızlar gördüm ben.
Yaşamak, yalnızca yaşamak yetmiyor.
İsyanım var güzel halkım.
Doğan güneş duymaz,
Aydınlıktır beni anlamaz,
Hâlimi bir bilse bir daha batmaz.
Açmaz güller solacağını bilse,
Işık saçmaz yıldızlar sabah olacağını bilse…

Ben ulan, ben yaşadıkça ağlayan,
Her günün sonunda isyana savrulan,
Feleğin çemberinde tabutlaşan benim.