HOŞÇAKALAMAYACAĞIM BELLİ
Varlığını seviyorum!
Yokluğun sessizlik, kuşların yağmurda kuytu saçaklara saklandığı sokaklar gibi ıssız. Sevmiyorum ıssız sokakları, sokağa atılmış küçük bir köpek yavrusu gibi çaresiz kalır benliğim. Yağmuru seviyorum, gözyaşlarımı gizleyip, beni acıyan gözlerle bakanların eline vermediği için. Sevmiyorum sensizliğin damağımda bıraktığı o buruk tadı. Sevmiyorum HOŞÇAKALları, Hoşçakalamayacağım bu kadar belliyken... Sesinin duvarlarda çınlamasını seviyorum, Yarım kalmış sigaran, alelacele söndürülmüş... Acelen neydi? Her yerde bir hatıran, sanki yan odadan çıkıp geliverecekmişsin gibi. Ve yine duyulur yüreğimdeki dertli kemanın sesi... Sevmiyorum gecenin bir yarısı ansızın uyanmaları. En güzel yerindeyken SEN’li düşlerimin, yokluğuna uyanmak yok mu cancağızım. Ölmek gibi...Bilemezsin... Sessiz Peri |