Gözlerimde Yalnızlıkkardan adamlar bile üşüyordu soğuktan o akşam ellerim buz tutmuş gözlerimde yalnızlık beliriyordu apansız akşam güneşi camların buğulanmış yansımasında ve geride mum gibi eriyen mutluluk hasret bir o camdan bir o cama geceyi mekik gibi dokuyordu aklıma birden sen geliyordun gece bir sen bir de yalnızlık oluyordu küf tutmuş odamın duvarlarında |