Gün kırılıyor yine kevenlerin öksüz kollarında
Adsız nehirlerin cürümkar kıyılarında kadife kadife…

Susturdum inkârlarımın idam sehpasında ki sesini
Yüreğimde ki sevdaya saydım bütün ağıtlarımı, kahırlarımı, mecmahlarımı
Sahife sahife artık anlatamam ki bu uslanmaz arsız kendimi…
Öldür beni yüreğinde, otuz üçünden sonra artık sevemem ki seni.

Görmek, bilmek, seni tanımaktır bende ki o aziz duygu
Yıkılmak gibidir, sanmak mı yoksa dem tutan duvarlar arasında
Hangi dervişe sorarsan sor, sevginin bir ifadesi yok derler
Hangi taşa başını vurursan vur ölmek gibidir onsuzluk bir yerlerde
Tadım tuzum kalmadı bu yaştan sonra, öldürdüm seni yüreğimde
Eskisi gibi değilim, kafile kafile gelemem ki gözlerine…

Gün inceliyor yine kevenlerin dalları arasında yavaşça
Bir kılıç kesiği acıtsa da canımı neye yarar artık, nafile nafile…

Gecenin bir yarısı, canımın ilk yongası, ömrümün kanla dansı
Sisli mektupların satırlarında tenha ve yağmurlu bir sevdamsın
Fenerlerden firar eden ışıklar yüzüme damlarken yumruk gibi
Uğruna bir avuç çamura benzemek ti kimi zaman? Biliyor musun?
Öldür beni yüreğinde, otuz kaçından sonra delire delire mi yaşasam…



TİMUR İNCE