1001 GeceVurun abalıya Diye başladı bütün komedya Bindikçe biner zulüm dalıyla insana Fikrin hürriyeti sistemin keyfi kadarmış Öğrendik Kaç yıl oldu ödeyemedin Simit borcunu martılara Martılar sustu Karalar bağlayıp gizlendi gece bile Dolunay yansımadı yüzüne Hürriyet dediğimiz umut adına Vurdu kendini her akşam vakte Yorulduğun en ağır saatte Sayısız geceler yaklaştı hücrene 1001 kez battı güneş ardında Kaç karanfil soldu duvar diplerinde Kaç gül dalı kırıldı daha açmada Kaç kitap yandı uluorta Kaç şiir karalandı Amansız vedanın sonrasına Kaşı gözü oynadı gecenin Yüreğin kavgaya tutuştu haklı yere Ummana daldı bakışların Baksan karanlıktan başka bir şey görünmez ki Ruhun bir sal misali Avare suçlusun ötekiler gibi Kıymadın tek bir cana Deveyi yutmadın havutuyla Hortum uzatıp bankaya Dokunmadın harama Suçlusun tıpkı ötekiler gibi Gözlerin safi hüzün Elemle çıkar şarkılarda sesin Kendinden bile kaçarsın ücra köşelere Yüzünde söner ışık Taze bir güneş beklersin Ekmeğin suyun var mı içecek Kalemin kağıdın var mı içini dökecek Ya penceren var mı Gün ışığı görecek Ne etsek Karanfil kalmadı memlekette sersek hürriyetin uğruna Yeni bahçeler mi yeşerir Kör karanlıklarda... |