Tabiatın kanunu elden bir şey gelmiyor,
Sadece bana değil, sonbahar hepimize,
Boşa geçen mevsimler anıları silmiyor,
Zamana yenik düştü, aşkımız geldi dize.

Ne güzel başlamıştı, hatırlar mısın şimdi?
Pembe dudaklarından söyle ilk öpen kimdi?
Dudağından kalbine akan benim sevgimdi,
Yakışmıştı bu sevgi inan ki ikimize.

Sonra sen hep naz ettin, usandırdın güzelim,
Şimdi tüm hataları ayırt edip süzelim,
Hepsini açıklatma, bazı şeyler özelim,
Tümü senin suçundu, nazar değmedi bize.

Bendeki bu yüce aşk Kerem’de bile yoktu,
Senin nazların sonsuz, benimse sabrım çoktu,
Bu aşk bizi sonunda bir bilinmeze soktu,
İşte sonunda geldik yaprak dökümü güze.

Bu aşk sende sonlandı, ağyarım kına yaksın,
Yârimi alan eller göğsüne güller taksın,
Sen beni unutsan da gönlümdeki tek aşksın,
Yapraklar dökülürken gerek yok fazla söze.