Vira/ kelimelerin gölgesidir ateş düşmüş cümlelerimden sığındığım/ özlemek zamanın hançerlediği bir gemici türküsü dilde her söz iç çekiş her gece yangın an dargın duvarlar yüksek mavi duvarlar kayalarda ıslık çalan taşsız inşasız aşılmaz umarsız duvarlar ardında seni saklayan yokluğuna sürgün haymatlosum şimdi tersine akan asi bir su akan aktıkça uzaklaşan kıyılarıma yokluk yağdıran önlenmez tufan bir mavi bohça dağlarca umudu sarmalayan geçer biçilir zaman alışırsın alışırım alışırız belki yıldızlar baş ucunda şimdi yıldızlar ayak ucunda aşk yalnız tüm aşıklar ölü durma kaldır en büyük yaranın kabuğunu ak usulca içine sessizliğinin /Yağmur yağarken sen gibi tenime örttüm gecenin duvağını yüzüme ve dilime/ Nevin Koçoğlu |