/ portakal kokusuydu ah
yüreğinden ellerime bulaştırdığın /




asla utanmadı dudaklarım
sayısız köz çalarken teninden
tinimde uyuyan aşk
gün ışığı gibi öptü yüreğinden



seni okumak var ya
hiç bilinmeyen bir alfabeden
mealini sadece benim çözdüğüm
dili bana ait cümlelerden



hangi iklimdi bizi birbirimize bağlayan
yüreğimize karanfiller eken hangi mevsim
saat kaçtı kapımı çaldığında
sebep olduğunda yalnızlığımın intiharına



ıslak bir çiy tanesiyim bulutlar ülkesinde
sabahın usulca dudaklarına düşürdüğü
özlemler büyütüyorum avuçlarımda
ıslak yağmurların üşüttüğü



seni özlemek var ya
toprağa düşen yağmur kokusu
koklayıp soldurmaktan korktuğum
ful çiçeğimin apak dokusu



gel ki asırlık aşk şarabı akıtsın yüreğim
gül ki zemheriye bahar gelsin
dilime yuva yapsın şiir kuşları
masum şiirlere dem vursun dilim



iki yer yurt sürgünü iki uzak sevda
dalgada hasret rüzgârda koku
ten de can
hiç bir sevda değil sıradan




/ biz ki sevgili, koruğu üzüm eyledik
kanımızı kırmızısından aşk şarabı/




Nevin Koçoğlu