3
Yorum
1
Beğeni
4,7
Puan
3427
Okunma
acıya akran anların
gölgesi düşüyor güne
kırgın bir yel yalıyor yüzümü
cebimde suskunluklar
bağışsız dil
paslı bir çivi çakarken hayata
büyüttüğüm acıların içinden geçiyorum
ay ışığı giysileri yırtılıyor yüreğimin
sızıyor içime dört elif miktarı keder
söyleyin, eprimiş vicdanları hangi iğne diker
usulca topluyorum hayatın
yüzünün beyaz çarşaflarını
altında ne çok kül ne çok taş var
suskun eşiklerde ayrılıklar kuşkular
gördüğümü siz de görüyor musunuz
her insanın içinde bir şehriyar…
nevin koçoğlu
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)
Cevap Yaz