TUTKU
vurulan atlar şaha kalkıyor
can havliyle lezzetli bir kalpten sonra ölüyorlar kendiliğinden daha fazla at daha fazla beynimde koşan atlar rüzgarlı kelimeler eğerden düşüp çifte atıyor bulanık bir gecenin tam ortasına bozkırdaki özgür yılkı atı tutsaklaşıyor yaralı kalbi bir sustalı açılışı bir seyis korkuyor bir at kadar acısından söyleyemediklerinin sıkıyor gemlerini daha bir kırbaçlıyor geceyi tutku ah tutku acemi seyis bundan hiç anlamıyor jir-fhrn |
Tutuldum bu şiire.