Geçerdi ulu merhaleleri vaktin, mey kaplı bir mevsimin divanından.
Yorgun, yılgın ve sair kisvelerinden sin boyaları akardı ışıldayan karanlıklara…

Kınından sıyrılmış poyraz kesiği düşlerden
Cilalı tanımlar katılırdı akşamüstlerine
Ve savruk cümlelerden doğardı her yeni gün
Uzak bir şehrin senfonisine.

Ben daha küçüktüm…
Yavaştı adımlarım belki diğerlerinden,
Gözlerim, izlerime tedirgin
Sorularım çınlardı ceplerimden, t/aşkın akardı
Berraktı, isimsiz bir çağlayan düşlerimde.
Çözülürdü her seher, sır dolu yarınlardan kalemim,
Birkaç dünden başlardı en savunmasız gerçekler,
Kendi sesimden,
İlk kırmızı masallarım gibi başlardı
Dizlerimin çakıllarla sevişmesinden…

Sabrımı sunardı gökyüzü mısralarıma,
Kederim boyunca açardım yüreğimi
Islatırdım tüm yanılgılarımızı hançeresinden.
Yunsun diye ellerinde menziller
Gitmek ve varmak arasına düşsün diye
Kendini götürebilmenin asaleti,
Ateşlere saçarak gülümü,
Aydınlığa,
Ve şiire sarardım ben ömrümü…

28.11.2011
m.abdırgan