KIŞ MASALIGüzden basılı küpte, Sofrada dilme zeytin. Annemin ateşi dipte, Ev yapımı reçelin! Kuru patlıcan, biber; İpte dizili, hışırdar. Çocukluğumdan haber, En az tarhana kadar. Ateşle ülfeti koyu, Gün boyu yanan sobanın. Üstünde demlenir çayı, İşten dönen babamın. Her sabah bir kış masalı, Kızarmış ekmek kokusu. Günler budaklı, çıralı; Büyüdük, dağıldı büyüsü! Şimdi yalnızım odamda, Ömrün ne tadı, neş’esi kaldı. Bu uzak buğulu camda, Bir çocuk gölgesi kaldı. |
Yüreğinize sağlık...