Kitabımda ilk emir oku diye emroldu,
Öğretmen, insanlığa insanın güneşidir,
Sayesinde insanlık cehaletten kurtuldu,
O, güneşin tayfında âlimlerin eşidir.

Tomurcuk onda açar, çiçek onda ballanır,
Ufkuna giden yolda feyzi ile dallanır,
Şevki âlemi sarar, karanlık aydınlanır,
O, güneşin tayfında âlimlerin eşidir.

Eli, dili, iz olur, nefesi hizmet solur,
Dinleyen karanlıkta pusulasız yol bulur,
Dinlemeyen gündüzün açık yolda kaybolur,
O, güneşin tayfında âlimlerin eşidir.

Mahmuru mamur eden ilminin âleminden,
Uygarlık, medeniyet doğmuştur kaleminden,
Cümle âlem yücelir onun bilgi selinden,
O, güneşin tayfında âlimlerin eşidir.

Nasıl bahar yağmuru rahmet ise toprağa,
Bakınca bereketi dağı döndürür bağa,
Toprak, su, güneş gibi insanda her yaprağa,
O, güneşin tayfında âlimlerin eşidir.