Şehrin gürültüsüne bıraktım senin kirlenmiş sevgini
Ve bir çocuğun avuçlarına emanet ettim gözyaşlarımı
Bir zamanlar kalbimi emanet ettiğim insan ihanet ettikten sonra
Çocuk saflığına bile temkinli yaklaşıyor adımlarım

Şimdi bütün gözler yabancı bana
Bütün acılardan soyutlayıp kendimi
somut olan gözlerine atardım gözlerimi
Kötü bir rüya gördüğümün sabahı anneme sarılışım gibi

Yüreğime akan gözyaşlarımın uçsuz denizine emanetsin sevgili
Boğulmana izin vermeyecek kadar vicdanlı
Ve hala gözyaşı eklemene izin verecek kadar acizim
Savunmasız bir yüreğe sahibim yar

Düşünsene!
Bir gül bile can bulmak için toprak arıyorsa,
Ayrıldığında soluyorsa ellerde
Ben şimdi kimin kalbinin coğrafyasına bırakayım kendimi
Kimin gözlerinde hayat arayayım yağmur gözlü sevgili

Sen kilitli kasamın kayıp anahtarısın
Ben tahtında padişahı eksik bir köleyim
Sanma azadım sen olmayınca
Köleyim evet ama sahipsiz bir ’’HİÇİM’’

Şimdi seni kentleşmiş şehrimin tam ortasına bıraktım senli ne varsa
Şehre teslimsin ve gözlerime esir
Ben ise gözlerinde mühebbetlik suçluyum...

Affet sevgili
Cezamı azaltmak uğruna da olsa seni unutmak
Ben köleliğimle gururluyum
Ve sevmenin onurunu taşıyorum koca bir yürekte

Sen kirletmiş olsan da sevdanı
Ve ellerini kıymet bilmez ellerde bırakmışsan da sorun değil
Hep tek taraflı yaşadım aşkı!

Üzülmüyorum gidişine
Şehirde kalsın ayak izlerin
Ve yüreğimde yara son bakışındaki serseri yalınızlık
Sen içime akan yaşlar denizine teslimsin
Ben ise kölenim...

Berivan...