VAY ÖMRÜM
Hayatın baharında dalda açan çiçeksin,
Ruhunda kelebekler, uçar neşeli kuşlar, Bilemezsin ki nasıl bir meyve vereceksin, Hayalini nakışlar, süsler en güzel düşler. İlkbaharından yaza kaymak olur her yanın, Kaymağın da yayılır, içilir de ayranın, Hasat derilme çağın, demindedir devranın, Hayat ödüllerini bağışlamaya başlar. Zannetme güzelliğin böyle uzun, kalıcı, Belli bir çağın vardır parlak ve göz alıcı, Zaman geçer uzuvlar asılırlar kılıcı, Eskiyen duvarlardan damlar başına taşlar. Yüzlerine çizgiler, başına karlar düşer, İncilerin sökülür zamanla üçer, beşer, Bir gün bir yerin ağrır, bazen bir yerin şişer, Hızın azalır gider, adımlar geri işler. Dizinde derman kalmaz, her adımda sökülür, Bedenin suyu çeker, iskeletin bükülür, Dalın, yaprağın solar, parça parça dökülür, Sonbaharın da biter, dama oturur kışlar. Ömründen bir sermaye kalmayınca elinde, Kazı koz, tavuk horoz, aklın şaşar dilinde, Yanlışını anlarsın dinleyenler gülende, Duygulanıp dalarsın, akar gözünden yaşlar. Ama ne gelir elden, kalmadı dayanağın, Başında kara duman, her zaman karlı dağın, Tepeden tırnağına her taraf darmadağın, İlerisi, gerisi hep yüreğini haşlar. |
KUTLARIM HOCAM...
Siir'iniz bır çiçek bahçesi kadar güzel ,,
Harika dizeler harika anlatımdi,,
Yüreğimize biraz da olsa nese kattı ,,
İçten ve samimi misralardi,,
Hocam .. Tebrik ederim.. Saygılarımla JANET KOHEN..
Puan butonum bozuk..daha dogrusu iPad 'lerim delirmiş .. Sayfalarım yorumlarım yok oluyor..
Yeni yazdığım siir'imden de iki satırı yok etti ve ve du