GÖNÜL HIRSIZI
Ne yaptıysa biranda, birden bire kendine
Beni hayran bıraktı, gönül çalan can özüm. Sanki bir pınar suyu, o resmine baktıkça Birden kalbime aktı, gönül çalan can özüm. Öğrenmek istediğin, varsa sen sor sorunu Yeter ki senden gelsin, tutarım her corunu (*) Kalbimin tâ içine, attı aşkın korunu! Beni özümden yaktı, gönül çalan can özüm. Gergefte işlediğin, elvan çeşit nakışla Öyle yaktın ki beni, çok farklı bir yakışla Hilâl kaşın altından, çeşm-i şehlâ bakışla Nede güzel bir baktı, gönül çalan can özüm. Sevdâya dûçar olup, bindiniz mi o banda? Aşk dediğin ne imiş, sende kavrul bir yanda Gökler yarıldı sanki, birden gördüğüm anda Kalbimde şimşek çaktı, gönül çalan can özüm. Kulağı çınlar diye, her fırsatta andığım Sana mâlum değil mi, aşk koruyla yandığım? Kale duvar gibi, hiç sarsılmaz sandığım Gönül bendimi yıktı, gönül çalan can özüm… 19/11/’11 Hanifi KARA (*) Cor: (mahalli) söz, laf. |
Beni hayran bıraktı, gönül çalan can özüm.
Sanki bir pınar suyu, o resmine baktıkça
Birden kalbime aktı, gönül çalan can özüm.
Yüreğinizin sıcaklığını yansıtan dizeler ...
Severek okudum .
ebrik eder, saygılarımı sunarım efendim