yOLUN sONU
Bilmiyorum bu yolun sonu neye varıcak
Geceler kısalıp, gündüzler uzanıcak Hayat akıp giderken, acaba deyip donuk mu kalıcak Yada durmak bilmeyen hayatı, zincirlere mi vurmak lazım Boş vakitlerim benim bütün vaktimi aldı Geriye bomboş geçen koca bir hayat kaldı Ne yaparım bilemem artık zaman daraldı Dört mısrâlık bir hayat beni ummâna saldı. Bir yol varki, ucu karanlık gecelere çıkıyor Bir yol varki, beni varlığınla sınıyor İçimde öle bir ruh varki, sana mahkum Öle bir sevgi varki sana muhtaç İçimde bulunan mahkum kelebeklerini Salı verdim dünya ya, bir mahkum yeter bana Benden geçti artık ilk bahar yazlar Sen benim son bahar kışım oldun Yazan: Samet Karaoğlu |
UMUT ve DOSTCA