İPEKTEN KUMAŞ TENİbilinçsizdi zaman vururken kapıma o kadar da kalpsiz uykusuz geçen gecenin sabahında bul kıyametimi ağla her damlada anarken beni saf sende yaşa yokluğumda, yoksunluğunda... minnet bekleme tebessümlerimden anılarla paylaş bensizliğini ve bensizliklerinde azalt sevdiklerini.. eksilt çoğalan saatlerinde varlıklarını, varolduklarını... saatin vurmadan geçsin mesela on biri bir mum misali sönerken umdukların hayallerinde kuruttuklarında yaşat duvarlarımda çağlayan pınarlarını... bir varmış, bir yokmuş gibi gelmesin aldığın nefes kor gibi kavrulsun durgun deniz, ipekten kumaş tenin bensiz... H.KAKLIK |
tebrikler ve günaydınlar iletiyorum.