Vazgeçenler SokağıSerseri bir gökkuşağı dağılıyor gökyüzünde Yağmur sonraları birbirine karışan mektup akıntılarında Kayboluyor gözlerim. Keşke hiç dokunmasaydım gölgene O zaman daha bir gerçek olurdun Daha bir imkansız ama karşımda Soğuk duvarlarda parmaklarım Günaha girmiş çöl kumu gibi savruluyorum karanlığa Biraz sayfa Biraz karmaşa Her an eksik bir şiir Her an biraz daha eksilen ses birikintileri kadar sessiz Ne kadar çok dilenciymişim aşkına Ne kadar çok onursuz Çıkmaz bir sokak misali, çıkamadıkça unutulmuş… |
keşke olamasa dedirten..