Seni daha bir şiir öptüm yalnızlık yolculuğumda
Daha bir suskun masal kitapları gerçeğe
Gökyüzü daha dilsiz
Çakıl taşlarıyla oynayan deniz suları
Çocukluğundan biraz daha vazgeçmiş
Köpüksüz
Caddeler daha bir renksiz
Ressamını yitirmiş gibi toprak kokusu
Yağmur damlaları duvarlarda gölge
Parmak izleri daha bir inançsız çıplak şafağa
Her dalgınlık yalnızlığımıza biraz daha dair




Daha kafiyesiz yoksulluk
Her zamanki gibi
Çay sefaları ise
Ya aslanın ağzında
Ya dost tebessümlerinde
Biraz daha eskimiş
Seni daha bir şiir öptüm tekrarında
Bir kez daha öptüm
Eski vapur limanlarında
Savaşı kaybetmiş insan elleri yaşlanmış
Geçiyor zaman gururla
Yarının hatırı satılıyor seyyar tezgâhlarda
Seni daha bir özlüyorum martı sağanaklarında



Seni daha bir sessiz daha bir yalnız öptüm
Anların tekrarsızlığında…