Gülüşçükler!
Sevgili yavrucuklarıma;
Gözlerin göğü ruhuma indirirken, ne güzelsin Nehar; Kainatı düzüp eteklerime raksa durayım diyorum incinmemişliğimle kocaman büyürken ellerim Ah sen güneş neşelim,fütursuzca ruhu yüzüne akan uçuşayım gölgeliğinde semanın ardına Mekansızlığı soluyorum avuçlarında,Ey! Ey yerin ve dibinin,ölülerin ve dirilerin şengahı Bunca hengame mezbele kıyılara savrulurken Bir anlık varlığın,ömürlük yokluğuna bedel ve bedel uğruna ölmüşlüğüm yaşayamamışlığıma... |