An!
leyller ölür
çıldırmış kafa tası ekseninde nazenin kuşlar çığlık çığlık hakikat öterken; sanrısından asılmış tanrılar düşerler yüz üstü yüz üstüne çıplak tenli kadınların kararsın yüzü eril hummasında boğulurken ins(i)an! karartıların söndürdüğü küllerden şato diksin vay gönül... masaldı,sihirdi tütsülenmiş gözlerde afaki bir hülya devşirememiş tarlasını yılanlara mesken tutan zararın neresine diktinse közünü delice ormanlarında sarmaş dolaş sen ve iblis... azazile ilişemez azrail! herkesin gördüğü tükürdüğü kendisi akşamlardan... |
yüreğinize sağlık