Hüzüninen bir hüzün gözlerime ağıt yüzün değil görmeden tutanaksız kayda geçtiğim ayşe hanımın elleri en çok bana benzer çörek ellerinde bir bakıma yufkadır yüreğim ağım ağır ağlar alıp başımı gitsem hüznün yüzüme aksa aksa tenin ellere ellerinde izim kalsa hüznün ağıttır her duruş gözü görünmeyen |