küs/elidışımda hep kırık kanat sesi kim çırpınabilir görmeden bugün karartılmış gözlerinde kara kim körlüğümü yansıtan say ki acısı gölgelerin dışarı kaçan sanrı say sessiz kasabaların çığlığı neresine gizlenir geceleri bilmeden say ayak izlerinin karanlığı ikametgahım, ruhum bu senin perişan ellerinin kımıldayışında değişen bu adresim bu sanki küfrediyor elin bir ağacın sakin adımları sessizce gölgemde tanrı tuzak kelimelerle sanki küflenirken elim |