Bir Deliye Ağıtbir el dokunmuştu saçlarına annesi doğmamıştı babası huysuz ihtiyar karıncanın uçanını vurmuşlardı doğumuna nasıl da havalanmıştı saçları o bebeydi annesi doğmamıştı anneler bebelerinden sonra mı doğar hiç bilemedi yüzsüzler yüz’lüydü kalemiyle şairler şiir yazar zurnacılar son deliğe zırt derdi o ölmemişti o yıl yırtık donu vardı kıçı görünürdü üşütüklüğü o kış başladı kardan adamlara sarıldı sımsıcak katil oldu ölmedi sevdi ölmedi bir meltem dokundu saçlarına saçları havalandı annesi doğmamış babası huysuz ihtiyar sevildi öldü |
kulakları küpeli derdik çocukluğumuz bilmecelerin de gaz fenerine
şiiriniz de ironi düşündürdü
sağlıcakla kalın