Sen yoksun
Öksüz kaldı bu ellerim
Her sabah kim
Gemilerde talim var
Bahriyeli yarim var
Diye türkü söyleyerek uyandırır beni

Kim soğuk kış akşamlarında şiirler okuyacak
Kim öyküler anlatacak bana
Kim elini gövsüme koyduğunda ısıtacak yüreğimi

Sen yoksun sevgili
Kim gözlerime bakarak
Sessiz konuşmayı öğretecek
Kim şair dostların arasında
Acımasızca eleştirecek beni
Kim mahçup edecek
Kim öğretecek yolda yürümesini

Sen yoksun sevgili
Kim kahvaltıda çayla simit ısmarlayacak
Kim cebime harçlık koyarak üzecek beni

Sen yoksun bu şehirde
Mecburiyet caddesi bomboş
Dükkanlar kepenk ini kapatmışlar
Emekliler ulu caminin bankında oturmuyorlar
Küçük çocuklar boyamıyorlar ayakkabıları

Sen yoksun bu şehirde
Güneş doğup batmıyor
Buz tutmuş çeşmelerimiz
Sular akmıyor

Sen yoksun sevgili
Geldiğinde bir gün
Sensiz gecelerimin
Uykusuz sabahında
Parmak ucun kadar yakınım sana
Kapımın zilini çal
Yine eskisi gibi
Türküler söyle bana

Recep Özdemir