bilirim çıkmazların ötesi yoktur
eğer koymuşsa gitmeyi aklına
‘’gidene kal demek
kalana git demekten zordur’’

sana kal demeyeceğim

ağıtlar yakarım sönen ışığında umudun
hem gecesi hem gündüzü olurum acıların
dibine kadar yaşarım yalnızlığımı
belki de tükenişimi izlerim aynalarda
kah içip içip yalpalayarak yürürüm
kah kırılıp dökülürüm ağlayarak

ucunu şimşeklere bilemiş
korkular saçan kılıcıyla oynuyor hayat
her defasında yeniyor beni
sonrası cezalarım
hilesinde bitkin düşmüş yaşamım ne yapsın
gitmelerden gitme beğensin gönlün
kal demeyeceğim

senden öte
acının uyanma vakitlerinde
yerle yeksan olmanın hakikatinde
yelesinde nar çiçeği
dörtnala kalksın ardınsıra hüznün kısrağı
varsın yüreğinde eriyemeyen yüreğim yansın
ne önemi var
biraz daha tatlansın acılarım

ölmek değil midir sensizliğin diğer adı
artık ellerim ellerini tutamayacak
biliyorum
hep bir yanım eksik kalacak sevda yanığıyla
suskunum
söyleyecek tek sözüm yok
varsın sarsın toprak tutuşmuş ağzıyla

hangi ayrılıktan sonra yıkım olmaz
ayak diretmenin gereği yok alacakaranlıklara
şafaklara sarılmak seni bana getirmez ki
başka ne olacak
gel zaman git zaman alışırım
kim bilir
belki ben de vefasızlara karışırım

Müsadenizle