çöktü yine gece karanlığı
bütün kasvetiyle;
sarmaya başlıyor hüzün anıları
ürkek ceylan misali yüreğini.
arada şarkılar mırıldanıyor
aşka susayan dudakların
gecenin karanlığı bir başka çöker
gönül yarasına...
ağlamak çare değil!
için için sızlatır yüreğini
aşkın doruk noktasına çıkarsın
karanlığın en derin yerinden
ama!
hıçkırıklara boğan acı yanlarına
sarılmak istersin sevdiğine
bulamazsın
çıldırasıya bağırmak istersin karanlıklara
bağıramazsın
yutkunursun tek tek söylenmemişleri
dualar dökülür gözyaşlarınla
bir kez daha
evet sadece bir kez daha
beni ona kavuştur diye
yanıp kül olursun
gecenin sessizliğinde...