İYİ HALDEN MÜEBBET
Bir sevda öyküsü vardır, nev-i şahsına münhasır
Ve mücbir sebep sayılır, ondan sonraki her yalnızlık Islanmış bir sokaktan geçerken, zaman Kurumaya yüz tutmuş bir hatıraya can verir. Derin bir nefes çekilir, ciğerlerden ta içeri Gözler kapalı ve kilitlidir, ılık bir sonbahara Nasıl sevilir böylesine biri düşün İyi halden müebbet yemişken sensizliğe Şu tebessüme layık yüreğin dili Olsaydı söylerdi sana, eminim İşte öyle sevdi seni, bu biçare serseri... Ertuğrul Adem Karışan |