EN ÇOK YALNIZLAR VURULUR KARANLIKTA
En çok yalnızlar vurulur karanlıkta
Bir kolda Azrail uşakları, diğerinde terk edenlerin kokusu Dindirmez acıları, mehtaba fırlatılan kadehler En çok yalnızlar vurulur karanlıkta Sahipsiz bir gecenin sahibi olur sessizliğin uğultusu Sarılıp sarmalanmışsa kefene mutluluk, atılmışsa düğüm üstüne düğüm Ateşe düşmüş çoban ıslığı kadar sıcaktır ölüm Durmak istemez tende can, Durmak istemez; kedere ortak olmuşsa kader Şahlanmış kısraklar gibi, bir nefeste uçup gitmek ister Ömür dediğin bazen yarılanmış bir cigara Bazen dizlerinin üstüne kapanmış bir hayat Ne söylesen yavan gelir, ne söylesen bayat Silinir aynalardan tebessümler, silinir kahkahalar En çok yalnızlar vurulur karanlıkta Bir kahpe kurşun bile değmeden günışığında… Ertuğrul Adem Karışan |