Acep söylesem mi utanıyorumAyın şavkı yüce kirpiğinde yaş Bakarken rüyaya uzanıyorum Sırrıma sırdaşım cana arkadaş O doğuyor ama ben yanıyorum Gözümü örtüyor hicap perdesi Susan suskunluğun inliyor sesi Ben ki yalnızlığın son keşânesi Acep söylesem mi utanıyorum Bilmem ki bu çile kimden hediye Feleğin cevri ne hiddeti niye Bırakmaz peşimi gel diye diye Bendeki benimi yok sanıyorum Makberî’ye düşen hicrandır zahir Sayki altın tasta verilen zehir Ümit ızdırâptı evvel ve ahir Git gide canımdan usanıyorum ____________________Makberî |
Ben yüreği güzel arkadaşıma bol sağlık ve huzur diliyorum
Var olasın Ahmet, yine çok güzeldi, duygulandırdı...
Sevgiler selamlar bıraktım sayfana...