ÜÇ DAL KİRAZ____Hayat herkes için acı, çünkü benim boş yere dilediklerime sahip olmuş nice insanlar gördüm, onlar da mesut değil._____ Honore de BALZAC üç dal kiraz biri yetim çocuklara biri gözü nemli kadınlara biri herkese… hayatı paylaşan her canlıya …….. efsunlu günün gözlerinde güneş mevsim bahar ama ilk değil sonbahar çıplak dalların boynu bükük üşüyor elma ağaçları… rüzgârın uğultulu beşiğinde sarı yapraklar kulağında hışırtı bir karınca koşuyor kuru dev yığınları yararak… bulamadığı yuvası için ağlıyor belki kimse bilmiyor köşebaşında ufaklık önünde simit tezgahı gözlerinde ölgün yıldızlar eğdirdiği yüzünde düşünceli bulutlar ötelere atılmışlığın ağırlığı narin omuzlarında gelip geçen adımları tarıyor oysa yorgun beyninde hasta babası ya ölürse ya öldüyse …… kırık dökük kaldırımlarda kadim sessizlik… çoktan uykuya yatmış evlerde tek tük ışıklar ince topuklu iskarpininde melankolik bir tıkırtı sessizliği ürküten adımlarıyla yürüyor kadın hiç de ikoncan’lara benzemiyor parfüm kokmuyor cılız bedeni dağınık saçlarında kelebekler falan yok olsa olsa kuş ölüsü… solmuş pardösüsünün tüm düğmeleri ilikli benzi atmış yüzünde eflatun zambaklar laleler morarmış sol gözünün altından daha bir karanlık dünya… ilerliyor… birazdan tahta çitli bahçenin içinden geçecek beyaz badanalı evin önünde derinden bir iç çekip mavi boyalı kapının zilini çalacak ah! keşke kaçabilse keşke bu eve hiç uğramasa… yapardı elbet kadın güçlüydü akşama kadar sanki on evin işini yapmıştı yorgun ama dikti başı... “zengin olmak ne menem şeydi, sen dağıt inadına kirlet umursama paran temizler” kolaydı yaşam kimilerine birden silkindi uçup gitti boş düşünceler berduş kılıklı kocası karşısında çıldır çıldır bakan gözlerle… arkasında sevinç çığlıklarıyla koşan biri sarı, ikisi kumral üç küçük kafa... ...... çok senelerde nice baharlar… nice canlılar nice insanlar gelip geçecek fani dünyanın taş kalpli bağrından… “mutluluk aşk “derken hep güz yapraklarını avuçlayacak ellerimiz hep titreyecek serçeler, çilek kokulu yazları beklerken güneşin altın ışıklarıyla öpüşecek tarlalarda günebakanlar… yine dağların doruklarından akacak gürül gürül dereler çağlayanlar türkü söleyecek ovaların yaylaların yeşil eteklerine … ve … elimde üç dal kiraz biri bana biri size biri de hayatın düzenbaz oyunlarına inat yaşama sımsıkı sarılabilen tüm canlılara… ayşe uçar 10/10 /2011 |