Bu benim ve yolunu arayan herkes için...

Kendimden uzağa düştüm
Ben anlatmaktan acizim anlattıklarım anlamaktan aciz...
Bir anda her şey ve herkes yabancılaştı...


Gün boyu çok olduklarını iddia edenlerin aralarında yaşıyorum
Beni tanımıyorlar aynı dili konuşmuyoruz ama
Birlikte kahveler içip sohbetler ediyoruz maskeler arasında
Görmezden gelemiyorum, gözlerimi kapatıyorum
Renkleri,kokuları,sesleri üstüme sinmiyor


Kalbim hayat için yalvarıyor
Ruhum kurtuluş için haykırıyor
Aklım yine firarda
Yalnızlığım övünüp duruyor
Sayfalar arasında


Kendi zayıflığıma ve zaaflarıma tahammül etmeye çalışıyorum
Ya büyüyorum ya batıyorum !Ne fark eder ...
Bilmiyorlar ki, ben doğduğum gün vazgeçtim
İnsanı ölçüp biçen prangalardan


Yatağımda uyuyan bu yorgunluk
Hangi günden kalma, unuttum !
Kim portakal kabuklarını kitapların üzerinde bırakmış
Tabi ki ben ,ne güzel portakal kokulu kitaplarımın olması


Şimdi artık susmalıyım
Ölümüm yakındır,
Yelkenlerim açık , rüzgarımı bekliyorum
Ruhum asma yapraklarında dinginleşecek
Ve gürbüz ,güçlü bir rahim beni yeniden dünyaya getirecek...


Ve ben,

Hatırama sadık kalanların hatırına
Güneşe sırtımı dönmeyeceğim artık,
Biliyorum ki, varacağım yer gökkuşağı değil gölgemdir...