GÜLE GÖLGE DÜŞTÜ,YASTAYIMKendimle beraberim / Kendine birikmeye yalnızlık diyorlar Oysa ,ölüm ipotekli bir yaşamı inanarak yaşamaya çalışmak benimkisi Kendime,birine,diğerine ya da ötekine... Yani; yeniyetme bir firarının sırtındaki tuz gibi İnsafsızca yine ,yeniden hep acıtsa da ,eritse de Ne geçmişle barışmaya Ne gelecekle hesaplaşmaya ihtiyacım var Söze birikiyorum Harfler ete kemiğe bürünüp Sessizliğim vücut bulmasın diye Uzağım,en yakınıma Tüm sancılarım insancıl yanımdan kaynaklı Denizden sızan sular birikirse bir gün bir bilinmezde Bir iç ses yakın değilse bile bile kendine Her gidiş biraz zamana dar gelse de Unutmak iklimi uzaktır gönlün mayasına Ruhun ağırlığından bildim... En derin hikayem sol yanımda yazılı Güle nakışlanmış bir gülüştüm Artık ömrümün sonbaharında Selvi dallarında uyutuyorum gözyaşlarımı Artık göğüm yıldızsız ,yeryüzüm kurak ve ıssız Bir yalanla uyuyan bir gerçekle uyanırsa Kurşun kadar ağır bir veda taşırmış koynunda Kendime birikmekten bildim... Güle gölge düştü yastayım... Nur GÖREN Sonbahar/2010 |