Hepimiz çocuktuk ve mutluydukBir an yaşımı sıfırladım bu gece Ve döndüm o çocukluk yıllarıma… Bizde bir bebektik Çocuktuk Koşuşturduk boş sokaklarda Şimdilerde sokaklar kötülüklere mesken olmuş Nedensiz anlaşılmadık bir kargaşa Çocuk seslerinin yerini almış bir uğultu O neşe yok, şakrak yok kaldırımlarda Onlar mı mutlu biz mi mutluyduk çözemediğim Biz özgürdük, onlar gelişmişliğe tutsak oldular Lastik toplarımız vardı, Sapanlarımız vardı, Ve kendi imalatımız telden arabalar Oyun bizdik Biz oynardık mutluyduk Döndü çarklar O çarkların arasında kaybolduk Çocuk bu tabi ki oynayacaklar Yine oynuyor çocuk Yine koşuşturuyorlar Bir fark var ki arada bariz Şimdiki oyuncaklar konuşuyorlar Hatırlıyorum Yamalıydı pantolonumuz hırkamız Çoğu zaman delinirdi yırtılırdı ayakkabımız Şemsiyemiz yok ıslanırdı sırtımız Üşüsek de içimiz sımsıcaktı, mutluyduk Kedilerimiz vardı pamuk gibi post Köpeklerimiz vardı nice dosttan dost Ay’ımız vardı Yıldızlarımız vardı karanlıklarda Şimdi hepsi kayboldu şehrin ışıklarında Anamızın acı sözü şerbetti Babamızın fiskesinde gül bitti Bayramları iple çeker beklerdik Ah birde çocuk kalabilseydik Bizde bir çocuktuk yokluk içinde Bizde bir çocuktuk, ama mutluyduk… Mustafa bertan |
duygulara tercüman olmuş şiir,
tebrikler.