YEŞİL VE MAVİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın video eşliğinde okumanızı tavsiye ederim...çok tatlı parça...
bıraktığın yerde soluyorum üzerimde aynı atlastan örtü yıldız çiçekleri devşiriyor hala gözlerim… ..... ilk anımsadığım mavi, dedemin gözleriydi ilk aldığım en güzel hediye ondandı nasıl hatırlamam… en sevdiğim oyuncağımı kırmızı boyalı tahta beşiğim kendi elleriyle yontmuş boyamıştı ve… terk eden ilk giden oydu çocuk aklımı da çalarak günlerce… ahşap kapının eşiğinde ağlamış sonra aylarca dönmesini beklemiş gözlerim sokağın başına asılı kalmıştı içimdeki kuzguni acıyı, açlığa dökmüş “ölecek çocuk” dediklerinde anlamamıştım nasıl da sevinçten çırpmıştım çırpı bacaklarımı demek ki kavuşacaktım hem de sarmaşık gülü kollarına… …….. uzun uzun yollar önümüzde kıvrıldıkça bir elimde doladığım saçım bir elimde naylon bebeğim içimden küsleri oynarken kendi kendime söyleniyordum "bu kadar uzağa gitmiş olamaz olsa olsa ancak yolu kaybetmişti" dedem uyandığımda çoktan gece olmuş... kırık gözlerimde hazan... dökülüyorum karşımda tanımadığım bir çift yeşil göz oysa ben maviye vurgundum hem de mavinin en delisine… korkmuş öylece sana bakmıştım don kesmiş yüreğimle… kızgındım nineme kızgındım size, hepinize… ilk defa insanlara güvenmemeyi yalnızlığın rengini, gidenlerin asla dönmeyeceğini ilk defa o gün öğrenmiştim aramıza kalın duvarlar örmüş artık geçit vermeyen puttan bir kaleydim ne yapacağınızı şaşırmışken… ben hala gizli gizli ağlardım geceleri dedemi özleyen dudaklarımı… sessiz sessiz akan sellere boğardım… yıllar su gibi geçti... sanki yorgun nasırlı ellerin bile pamuktu saçlarımı okşayıp şakalar yaparken katılarak gülerdim karşında… yeniden sevmeyi, insanlara güvenmeyi yeniden sen öğretmiştin altından yüreğinle... sevdiğim ikinci renkse yeşildi… eve geldiğinde önce ben koşardım kucağına alnındaki uzun çizgileri elimle ütülemeye çalışır gözlerimi gözlerine yapıştırır… küçük bir kelebek gibi yüzünün her noktasına konmaya çalışırdım… sonra beklemediğim bir anda ikinci giden sen oldun hazırlıksız gelmişti yokluğun tıpkı ilki gibi… tarifsiz acılara bilenirken yüreğim artık biliyordum gitmelerin anlamını biliyordum ki gidenler asla geri dönemezdi şimdi renklerin yeşilini de mavisini de ne çok seviyorum...bir de seni babam... ayşe uçar 28 /09 / 2011 |