0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1079
Okunma
Ağladım
çocuklar gibi hıçkıra hıçkıra
gözyaşım sel oldu da
acımadı
Bağırdım
eli sopalı gibi vura kıra
her yer kan revan oldu da
korkmadı
Anlattım
hatip gibi başına soka soka
Yalvardım
çaresizler gibi avuç aça aça
diz çökmediğim kaldı da
anlamadı
Anlamadı anlamadı
anlatamadım
anlayamadım
anlaşılamadım
bıraktım kaçtım sonra
daha ne yapsaydım
Şimdi dağlardayım
yalnız bir mağaradayım
ateş yaktım kendime
onun başındayım
karanlık çökünce yatıyorum
gün aydınlanınca kalkıyorum
öyle yaşıyorum
Ağlasam
taşlar anlıyor beni
Anlatsam
ağaçlar dinliyor beni
Haykırsam
yamaçlar duyuyor beni
dere akıyor
yel esiyor
kuşlar ötüyor
insandan uzak orada
dingin arık başımla
ot yiyorum ama
çok şükür
o biliyor
o anlıyor
o seviyor beni…
Tevfik Tekmen-Eylül/2011-Lüleburgaz
