Zamanın unutamadığı...
Yıllardan beridir yalnızım
Kuş bakışlarının sıçak gölgeleri hariç beyaz bir bulut dan arta kalan yakalayamadığım bir gölgenin beni alıp götürdüğü kadar çaresizliklerimle aynıyım. Masamda oturduğum şu saat sana bir şiir daha yazıyorum oku sadece oku aynı olmayan yollardan geçtiğim o hatıralardan sonra değil hiç kimseden hariç oku. Unutulmuş bir mısrada yeniden hatırlarsan beni kim ne olduğum hariç o şiirlerin dilimdeki acizliğimi; Geleçek işde o zaman bitmiştir ve sen bir damla göz yaşı dökersin kim bilir belki zamanın unutamadığı bir anı gibi... 18 EYLÜL 1994 Karkın Nihat BAĞCI |
çocuk saflığı ve
beklemenin ibadet olduğu tazelik..
tebrikler