Şimdi dur
ve beklediğin düş
o yorgun kuşun kanadında
yolunu bulduğunda
kendine o soruyu
bir daha sor.

Akıllıdır hep aslında
bir düşden
bir hayat çıkaran
o küçük hatıra.

Beklediğin gibi değil
yürüdüğün yollar.

Hep ister insan
çok bildiğini sandığı
o kaldırımda yürüdüğü an
kadar kolay algıladığını;
ve ama
yok oluşun başlangıcıdır
araladığı o kapı.

Bak artık durduğun yerden
senin gözlerin zaten durgun
yoksa yüreğin ağlarmı
durup dururken hergün.

İcinde bir fırtına kopmaz insanın
diye düşündün bu sabah
belkide bu kadar şiddetli bir rüzgarın
önünde kaldığında anıların
yasaklı kaldı gözyaşların.

Gidiyor güneşin önünde şimdi bir düş
ne ağlamak var bu sabah
nede akşamdan kalma bir düş.

Git şimdi gelme bir daha
bilki hüzünlerden arta kalan bir düş kalır bana
yine gözlerime bakıp sakın ağlama
yüreğim onmaz artık paramparça.

Birdaha sevmez yüreğim o sabahda kaldı
karar veren ben değilim kader yakaladı
düşlerde yaşıyorum, gözlerinin hayaline bağlı
unutursam seni, bilki ölüm beni aldı.

Nihat BAĞCI
05-12.2010
KARKIN