Yüzümü Yalayan Kırlangıç İzleri
’Her şey makbul;
Hazana düşen ömür yollarında’ Başlangıçlar biriktirdim Hayat denilen gergefte Biteviye çığlıklar İçe çekişmeler Dışa dönüktü Yüzüm... Sinsi yalanlar bekler Kapı ardında sessiz Geçişler var durmadan İki evlek kaldı yarılamaya Yolsuz kervanları ardından Biliyorum; Nazlı nazlı ölüm Ve biliyorum ki Hatırı sayılır bir hecede ruhum Ellerimin ayasında bin şiir düğümlenecek Ve Diyecekler ardımdan Hiç muhatabım olmayanlar Ve aynı kareden sakınanlar Ya iz katacaklar değerime Ya da biçimsiz duracak Resimlerim dörtlükte Öylesine... Bir kırlangıç edasında Yüzümü yalayacak rüzgar Bu son demleri mi? Uzak ihtimallerin Geçerken... Sığıntı bir limana Ben sığıntı Savruk ve Darmadağın Son bir şarkı Mırıltısı... Öldüm de cennet mi? bu sızı Her yanımda melek bakışlar Bir de dokunabilsem... Bir kez daha ölürdüm Aşka üryan... 07.07.2011 |
canı acıtan en çok...
Güzel şiirlerin devamı gelmeye başladı
çok sevindim arkadaşım
Sevgi ve selamlar ile