1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1188
Okunma
tabiatiyle biz bir hüsranın çocuklarıyız,
gâh adem gâh havvada saklıyız..
bazen olanca hür bazen o kadar yasaklıyız,
kimi zaman tanıdık çoğu zaman yabancıyız
doluşun doluşun kalabalıklar artık farketmez
bu hüsran gemisi geldiği bu limana geri dönmez..
fikir süzgecimden hayalin süzülmez ey canan
garip bir yangın salarak geçtin dünyamdan...
bu hayatıma bedel firaklar can alır canımdan
kışlar gitmek bilmedi hala ömrü baharımdan..
artık bir son bul umutsuzluğum, çünkü son yakın
ne umutlanacak bir yar,nede korkusu olmalı firakın..
Şiirin sahibi
Cevap Yaz