Ey Lü'lü(m)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Sonsuz sevgime layık sonsuzluk bakanım;içim öyle dolu dolu ki aşikara ancak tozlarım uçuşuyor ve bilmelisinki beni söyleyebildiklerim değil,söyleyemediklerim yaşıyor.
Ketum kasırgalara giriftarım,önemi yok! Ahraz kalsada yüzüm ne olacak ki! Ben kelimelerde değil,kanlı canlı hayatta yaşıyorum. Şükür ki ıskalamadan hayatı yaşıyorum. ve taşan sevgi ırmağımdan mahrum bırakmıyorum kuzucuklarımı... Senin gibi Baba!
Beni Rabbimden getiren adam Babam’a;
Şevkindır varlığımın ahengi elleri dünya tutan, kocaman gövdesiyle hayalime sığmayan Gökardıma aşiyan melek Tanrımdan arta kalan tortu hislerimin sesi,nefesim melal omuzlu Babam! kaşların cehennem,gözlerin cennet Ey malik renkli şamarları ödüme dokuyan! özledim Rıdvan yakarışlı nidanı en cazibeli zuhru lahza Ece halimi ’Kızım’ deyişini,kuzun oluşumu küçücük,mini minnacık dizlerine sarılı! Başında dağları doğrultan! saçlarının her teline gamımız düşmüş sevgimiz yansımış şakaklarına emniyyetim bağrında afsunlu güven mecram,emin menbaım visalim,firakım vefa dokulu B/abam! Babacığım; alfabemin binbir renkli harfleri Seni anlatmaya kifayet etmedi! Hülasa dünyamın hepsi... Ben Babamın Kızıyım Onunla onurlu, Ona başı dik! |