Küçük Karanlık(lar)...“yazmak hiçbir şey değil ki tenin tenime çarpmadıktan sonra...” ...küçük karanlıklara bakıyorum , biliyor musun ? her şeyden öte nemli geceleri keşfediyorum... sonra düşüş(ler) , dokunaklı söz gibi... hayatı anlatmak beklenenin aksine kapıları tekmeleyerek kırmak... -hayatı keşfediyorum / daha sıkı sarılıyorum belki de her şey daha güzel olur , kim bilir ? ...yapraklara şarkı söylerken buluyorum / ruhumu tükenen nefeslerime ısmarlıyorum ; şehrin soğuk ışık huzmelerini... ellerinde ki üç dosya zırvalarıyla yazar olacakların sokağına giriyorum zamanın gümüşlendirdiği tende ki titrekliği gördükçe...geri çekiliyorum ! -hayatı keşfediyorum / daha sıkı sarılıyorum belki de her şey daha da güzel olur , kim bilir ? ...en çok yanlışları seviyorum / baş döndürüyor çünkü yapay bir camın arkasında aniden gözüküyor ya...şaşırıyorum ! artık hayatı o kadar takmıyorum ; çünkü fark edilmiyorum her gece o küçük karanlıklarda ışık huzmeleriyle ağlıyorum... “yazmak hiçbir şey değil ki tenin tenime çarpmadıktan sonra...” emre onbey |
Sadece kutlayabilirim...
Sevgi ve saygılarımla...