ADANIŞ
Acılar bir daha kuşatır bir garip ağlar
Ha bugün ha yarın der, yüreğine taş bağlar Mevsim güz...Sararmış yapraklar dökülür suya El sallar yaşlı gözlerle giden son yolcuya Teselli arama boşuna iki gözüm bak Sen hele şöyle bir gül, çare değil sızlanmak Aç elini yum gözünü bak neler göreceksin Mey’us olmak ne kötü, hayat var diyeceksin Ağlamak ne güzeldir o yarin nazarından Nemrudun ateşini gül eder baharından Can adanmış, nice bin can verilmiş uğruna Ilgıt ılgıt aktı kan çağırınca yoluna. |