yolcu zaman kızılın eteklerine öylesine hırpalanmış yol alıyor lehçesine vurgun saatler kaygılı öz dengelerin mevsimlerinde geçmişin teni ve susuyor titremiş soluğuyla günü öperken damlalar ardından nedensizce haykırıyor ruhuma sahipsiz boşluklar
etme içimdeki kavgada darmadağın bir sessizlik yaşar ayak izlerimle kucaklarken günü ürkektir gördüğüm ıslak suretler
ah sevgili dilsiz rüzgarlarla dolu geçtiğim iklimler öyle ki çığlık tadında değişken zamandaki yaralar
sen de susma çözümsüzlük fırtınalarında bertaraf edilmiş kımıltılar gibi döneceğim yol aldıkça mor sağanaklı sevdalar
bilirsin ki özlemin her mevsim duru bir eylül doğurur suyun sustuğu kızıl sabahlara
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yolcu zamanlar şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yolcu zamanlar şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
"Ya gelmeyeceğini, gelemeyeceğini bildiğine özlem... ya orada olduğunu bildiğin ses vermeyene özlem... Ya özlemekten korkana özlem...ya yaşamaktan korkana özlem.. ya düşlere özlem.. ya yarını olmayacak aşklara özlem.. gideceğini bilerek sevilene özlem.. Yaşanamayacaklara özlem...işte sonu olmayan özlem.. işte vazgeçilemeyen özlem... işte çaresiz bekleyişe özlem.. insanın içini acıtan...boşlukta yaşanan özlemler...Peki var mı bu özlemin sonu? biter mi bu özlem? Söz verirsin kendine özlemeyeceğim diye...tutulur mu bu söz? Kalbindeki özleme söz geçer mi?
Özlem sevgidir... Özlem güçtür... Özlem varoluştur... Özlem sevdandır... Özlem bekleyiştir... Özlem içindeki acıdır... Özlem özlememeyi hasrettir... Özlem özlemeyeni özlemektir... Özlem özleyeni özlemektir... Özlem gelemem diyeni bekleme güçüdür... Özlem gidene ağıttır... Özlem sevdana söz vermektir... Özlem kalbine söz geçirememektir... Özlem kaçış değil var oluştur... Özlem çaresizlik değil çaredir... Özlem vazgeçmemektir... Özlem kelimelerin yetersiz kaldığı andır... Özlem sessizliğin çığlığıdır... Özlem yaşamındır... Özlem gelmeyeceğini bilerek bekleyebilmektir... Özlem siyah gecelerde siyahın izi kalabilmektir... "
yine kendimizi işlerken cümlelerle...
Tebrrikler,,,,