Sakın Koparma
ince bir iple bağladım seni
geleceğimizin yırtık yanlarına kurumuş taraflarımızı yeşertme hayaliyle ıslanmadan yağmur gözlüm sular çekilmeden damarlarımıza böceklerle aşk yaşarken birkaç yaprağımız kendi çaplarında şimdi yağmur zamanı öyküleri dinletiyoruz ağrıyan yanlarımıza neden ipi ince tuttun deme gölgende her an ihanetin ayak izleri kaldırıp duvarlarıma asamadığım ağırlığın dolaşırlar yeni güne ne getirir yeni gün kim bilir kim bilir hangi aşk çeker kucağına okadar mı sallantıda yüreğin yüreğimi sana yamamışken bir bir söktün iplerimi o yüzden inceltim beni sana bağlayan senin inadına kanattığın acının deliğinden geçirdiğim ama yamayamadığım açık kalan yanlarımı ince bir iple bağlıyorum sana sakın koparma |
ama yamayamadığım
açık kalan yanlarımı
ince bir iple bağlıyorum
sana
sakın koparma
Aldım bunu. Şiir adına tebrikler.