İÇİMİN ACISI
kalbimin sancısı belki biraz olsun geçer diye
Seni yüreğimin satırlarına gömdüm bu gece Ama ne kalbimin sancısını geçirebildim nede seni unuttum diye haykırabildim denizle Ellerim okadar çok üşüdü ki sen yanımda yokken hiç bir aşk bir türlü ısıtmayı beceremedi onları karanlıkta hep seni aradım billiyordum çünkü sende pişmandın ve kimse görmesin istiyordun gözyaşlarını bu yüzden hep karanlıklarda seni aradım hergece bu şehir uyuduktan bir kaç dakkika sonra sokaklara dağıttım hüznümü otobüs duraklarında bekledim Bizki alışkın değildik ya tek başımıza uyku tutturmaya sen yokken ben uyuyamadım herkesin uyuduğu saatlerde akrepler yelkovanlar dönüp durdu gözlerimde Saniyeler kovaladı birbirini Ama sen bir türlü gelmedin oysa hep küçükte olsa bir umut yetiştiriyordum kalbimde sana dair Biliyorum dönecek diye sayıklıyordum siyah montumun fermuarını boğazıma kadar çekerken hatırlıyormusun o montu sen almıştın bana sert geçen istanbul soğuğundan korusun diye beni mont sıcak tutmuştu belki bedenimi ama ya kalbim şimdi sen yanımda yokken kim ısıtıcak onu ? kime emanet ederim sen yokken ? kime güvenebilirim eskisi gibi ? bilmiyorum. sen hiç görmedin ama Ben gördüğüm her martıya seni nasıl sevdiğimi anlattım sen yanımda yokken beyaz elbisenle onlara nekadar çok benzediğini sabahın ilk saatlerinde taze bir simit gibi kokan bedenini gözlerinin telvesini, Sen Hiç anlamadın ama Gidişinle o martıları bile küstürdün sen sevgilim Artık seni kendimden başka anlatacağım hiç kimsem kalmadı bu şehirde Arkanda bu cinayetin en büyük ip ucunu bırakarak Gittin beni burda bırakarak gittin... ne martıları bıraktın konuşup dertleşeyim diye nede baktıkça hıçkırıklara boğulayım diye ufak bir resim Sen yanımda yokken ben annesi elini bıraktı diye kaybolan bir çocuk gibi kaybolup gittim kendi bedenimin içinde Çünkü sen annem gibiydin Çünkü senin kalbindi bir göbek bağı gibi beni hayata bağlayan Sen yanımda yokken bütün kelimeler kalbimin kapısına çullandı durdu Nezaman seni anlatan bir yazı yazmak istesem kelimeler ardı ardına döküldü içimden meğerse nekadar çok şey varmış yazılması gereken meğerse nekadar çok susmuşuz Bak İstanbula kar yağıyor Hava eski günlerden kalma bir Aralık günü ve bugün günlerden pazar Sen severdin ya pazar günleri Üsküdar a gidip çay içmeyi Hadi gel sevgilim ... neden mi ? çünkü.. çünkü ben.. ben hala seni çok seviyorum Güngör kaya |