Yanıldım Dostluğunda
Önce it geçirir insan; dost köprüsünden,
Titrer ise, bit geçiren adam aptaldır, Dost olana it de bir lahit, Lahiti itle sınayan; zaafı gören insan abdaldır. Mertlik dile vurunca esner bilinir, Gaflete gebe dudağa; inkârdan gelinir, Er cüsseye ipek kaftan biçilir, Kaftana uymayan heybet silinsin, Eylenmez necis pınarında zahit-i insan, Altınsın; erbab-ı elinde bakırdan pulsan, Namert kesesinde zümrüt, yakutsan, Para etmez varlığın, Efdalsin eriyip yok olsan, Refik dedim aldandım, Dilim yanıldı sende, Bozuk iplikle nakışsın, Tezgâhta kilim yanıldı sende, Âlim sayıp söyleştim, Gördüğüm ilim yanıldı sende… |