Yüreğimizdeki o heybetli adamlara, saçlarımızda nasırlı elleri duran babalara...

Çocuktum gözlerinde
Eski bir şarkıydı zamanın kulağında
Bir fesleğen kokusu sinmişti ellerine
Sürekli yağan yağmurdu
Yağmak için nedeni çoktu

Her bahar oğul verirken arılar o gülmezdi
Doludizgin bir yaşam akmıştı içinden
Heybetli duruşlarında sinerdik kendimize
Geceleri kanatlarının altına bizi gizlerdi
Yazgısına gözyaşı düşmüş bir güldü

Sırtında yılların hüznünü taşımıştı ırmakça
İnce ve uzun gövdesinde yokluğu saklardı
Saçlarımda nasırlı bir eldi okşadıkça kanardım
Canıma can katardı sesi gizli gizli ağlardım
Yufka yüreğinden köpüklü çağlayanlar dökülürdü

Mor bakışlı dağlara vurdu bir gün kendini
Bomboş takalarla gökyüzünü keşfe çıktı
Uçuklara bölünen yüreğini unuttu buralarda
Yaşamak volesini konuşacaktık onunla
Gönlümdeki düğün çiçeklerini göremeden gitti

Selahattin Yetgin